Jij alleen kunt het en je kunt het niet alleen

Onlangs kreeg ik van een cliënt een betekenisvol afscheidscadeau: een houten beeld met daarin een mens die opgesloten zit en wil uitbreken. Het beeld ontroerde mij, omdat het precies weerspiegelde wat mijn cliënt had doorstaan. 

Want soms zit je inderdaad opgesloten in je eigen levensverhaal, met je eigen paradigma’s en patronen. En dan is het een hele worsteling om nieuwe paradigma’s en patronen aan te leren. Een van de nieuwe paradigma’s die ik vaak besprak met deze client was: jij alleen kunt het en je kunt het niet alleen. Het verwijst naar het belang van eigen regie pakken, onafhankelijk worden en autonome beslissingen nemen én tegelijk steun en hulp durven vragen, anderen toelaten in jouw ruimte en delen wat jouw strijd is.

Het afscheidscadeau was een mooi symbool om samen terug te kijken op een waardevol proces. Dankjewel daarvoor! Het beeld staat in mijn werkruimte als een blijvend teken van vertrouwen. Vertrouwen dat het mogelijk is om te groeien in vrijheid en verbondenheid. Want jij alleen kunt kunt en je kunt het niet alleen.